Z drewna wykonuje się większość mebli i elementów wyposażenia w domu. Uniwersalność materiału sprawia, że jest to najczęściej obrabiany w przydomowych warunkach surowiec. Niezależnie od tego, czy chcemy szlifować stary mebel, czy zmienić kształt powierzchni innego przedmiotu, warto poznać kilka wskazówek dotyczących szlifowania. W poniższym artykule przedstawiamy zasady prawidłowej pracy ze szlifierką.

 

Szlifowanie wzdłuż włókien

Drewno to dość wytrzymały materiał, a typowe papiery ścierne nie są na tyle ostre, by przeciąć jego włókna. Podczas szlifowania włókna nie są rozrywane, a rozcinane, w związku z czym szlifowanie w poprzeczny do nich sposób, zamiast usuwać, podważa je. Efektem nieprawidłowego działania jest chropowata powierzchnia, a także wystające ponad nią luźne włókna. Oprócz tego takie szlifowanie zostawia nieestetyczne rysy, które są szczególnie widoczne po olejowaniu lub lakierowaniu drewna. Warto zaznaczyć, że im będzie twardsze drewno, z którym pracujemy, tym uszkodzenia będą większe, gdyż papier będzie pozostawiał głębokie otwory.

Wyjątkiem są szlifierki taśmowe, ponieważ szlifowanie nimi odbywa się przy pomocy grubych granulacji, w celu nadania kształtu bądź usunięcia uszkodzeń powierzchni. Szlifowanie pod kątem około 45% do linii włókien umożliwia szybszą pracę, a także mniejsze zużycie papieru odpowiadającego za ścieranie. Jest to spowodowane tym, że urządzenie z dość dużą siłą, zamiast stopniowo zeszlifowywać, to wyrywa włókna. Każda praca szlifierki z drobnymi granulacjami powinna być prowadzona wzdłuż włókien. Jeśli pracujemy z modelem mimośrodowym, to losowe ruchy krążka z papieru ściernego powodują, że szlifuje on zarówno wzdłuż włókien, jak i w poprzek. Po skończonej pracy niekiedy zauważalne są rysy przypominające zakrzywione linie. Możemy wtedy powierzchnię wygładzić poprzez ręczne szlifowanie.

Warto zauważyć, że mylące jest twierdzenie odnośnie tego, że jedynie ostatnie szlifowanie powinno być prowadzone wzdłuż włókna. Jest to nieprawda, ponieważ końcowe szlifowanie może nie poradzić sobie z wszystkimi niedoskonałościami, a cały proces szlifowania będzie trzeba przeprowadzić od początku. 

Równomierny nacisk

Mając w ręku papier ścierny należy uważać, aby nie dociskać palcami tylko w jednym miejscu, nacisk należy rozłożyć na całą dłoń. Jest to szczególnie ważne przy obróbce miękkiego drewna. Dla ułatwienia w ofercie rynkowej są dostępne kostki wykonane z twardej pianki, które pokryto materiałem ściernym. Jeśli jednak nie dysponujemy taką kostką, to możemy zwykły papier ścierny złożyć tak, aby powstały 3 warstwy, dzięki czemu sztywna powierzchnia odpowiednio rozłoży nacisk. Gdy jedna strona się zużyje, możemy obrócić na inną stronę i nie będzie konieczności przerywania pracy.

 

Regularne czyszczenie powierzchni 

Wszelkie zabrudzenia znajdujące się na powierzchni drewna mogą działać, jak papier ścierny. Należy regularnie usuwać pył z powierzchni materiału, na którym pracujemy, jak również z używanego przez nas papieru ściernego. Koniecznością jest czyszczenie powierzchni w sytuacji, gdy zmieniamy granulację papieru ścierającego na mniejszą. Podczas szlifowania w drewnie pozostają ziarna ścierniwa oraz resztki żywicy, które początkowo nie są widoczne. Jeśli nie będziemy regularnie oczyszczać szlifowanego miejsca, to wszelkie resztki będą zostawiać rysy, których trudno później będzie się pozbyć. Poza tym nawet gdy myślimy, że powierzchnia jest czysta, to warto ją przetrzeć suchą szmatką.

 

Nie używaj zbyt drobnych granulacji do szlifowania

Bardzo gładką powierzchnię otrzymujemy w momencie, gdy ją polakierujemy. Przyjmuje się, że szlifowanie powierzchni surowca, jakim jest drewno, powinno się zakończyć na regulacji P150 bądź P180. Z kolei usuwanie defektów drewna lub nadanie mu kształtu jest wykonywane materiałami ściernymi o regulacjach ściernych do P80. Usuwanie widocznych rys, tak by uzyskać estetyczny efekt to zadanie dla granulacji P100. Warto nadmienić, że przy granulacjach P150 i P180 rysy zwykle nie są widoczne, a szlifowanie drobnym papierem ściernym już niewiele zmieni. Trzeba pamiętać, że grubość użytego papieru jest uzależniona od rodzaju drewna. Dlatego zdarzają się sytuacje, że do szlifowania i usunięcia widocznych rys użyjemy papieru z mniejszym uziarnieniem.

Zwracaj uwagę na unoszące się włókna

Najczęstszym problemem po nałożeniu pierwszej warstwy bejcy bądź lakieru są unoszące się włókna drewna, które psują końcowy efekt pracy i powodują chropowatość powierzchni. Zdarza się, że taka sytuacja powstanie, zanim polakierujemy dany element. Nawet jeśli uprzednio powierzchnia w dotyku jest idealnie gładka, to po odstawieniu drewna na kilka dni może spotkać nas niespodzianka. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że część włókien, które zostały przecięte podczas szlifowania, jest wprasowana w powierzchnię drewna. Włókna mogą być też wprasowane przy innej obróbce, jak na przykład heblowanie.  Zmiana wilgotności drewna, sprawia, że jego komórki chłoną wodę, przez co zmieniają kształt i prostują włókna. W związku, z czym wydostają się one ponad powierzchnię.